Ghiannis Ritsos

La festa di stasera rimandata.
E non sapevamo affatto
cosa avrebbero pianto o festeggiato.
A un tratto le luci si accesero e si spensero.
Dalla finestra vedemmo i musicanti;
attraversarono il viale in silenzio
con in spalla
enormi strumenti di rame.
Rimani qui, dunque,
fuma la sigaretta
in questa grande quiete,
in questo miracolo-niente.
Le statue sordomute.
Anche le poesie sordomute. Si è fatta notte.

Ghiannis Ritsos

                                                  Atene, I.I.1988

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da “Molto tardi nella notte”, 1988, in “Molto tardi nella notte”, Crocetti Editore, 2020

∗∗∗

Νύχτωσε

Κι ἡ ἀποῲινή γιορτή ἀναβλήθηϰε.
Κι οὔτε πού ξέραμε ϰαθόλου
τί Θά πενθοῦσαν, τί θά γιόρταζαν.
Μεμιᾶς ἀνάψανε τά φῶτα ϰι ἔσβησαν.
Ἀπ’ τό παράθυρο εἴδαμε τούς μουσιϰούς·
πέρασαν ἄφωνοι τή λεωφόρο
ἔχοντας στούς ὤμους τους
τεράστια χάλϰινα ὄργανα.
Μεῖνε, λοιπόν, ἐδῶ,
ϰάπνισε τό τσιγάρο σου
μέσα σ’ αὐτή τή μεγάλη ἡσυχία,
μέσα σ’ αὐτό τό θαῦμα-τίποτα.
Κωφάλαλα τ’ ἀγάλματα.
Κωφάλαλα ϰαί τά ποιήματα. Νύχτωσε.

Γιάννης Ρίτσος

Ἀθήνα, I.I.1988

da “Ἀργά, πολύ ἀργά μέσα στή νύχταΤο γυμνό”, 1987, in “Ἀργά, πολύ ἀργά μέσα στή νύχτα”, Κέδρος, 1991