Immagine dal web
In via Egitto – prima laterale sulla destra –
Ora si erge l’edificio della Banca del Commercio
Agenzie turistiche e uffici di emigrazione
E i ragazzini non possono piú giocare da quanti veicoli passano
Del resto i bambini sono cresciuti, è passato quel tempo che conoscevate
Adesso ormai non ridono piú, non mormorano segreti, non si confidano,
Quelli che sono sopravvissuti, s’intende, perché da allora sono sopraggiunte gravi malattie
Inondazioni, voragini, terremoti, soldati armati fino ai denti:
Ricordano le parole del padre: tu conoscerai giorni migliori
Non ha importanza in fin dei conti se non li hanno conosciuti, loro ripetono la lezione ai propri figli
Sperando sempre che un giorno si fermi la catena
Forse con i figli dei loro figli o con i figli dei figli dei loro figli.
Per il momento, nella vecchia strada che dicevamo, si erge la Banca del Commercio
– io commercio, tu commerci, egli commercia –
Agenzie turistiche e uffici di emigrazione
– noi emigriamo, voi emigrate, essi emigrano –
Dovunque viaggio la Grecia m’accora, diceva il Poeta
La Grecia con le belle isole, i begli uffici, le belle chiese
La Grecia dei Greci.
Manolis Anaghnostakis
(Traduzione di Filippomaria Pontani)
(da Il bersaglio, 1970)
da “Antologia della poesia greca contemporanea”, Crocetti Editore, 2004
∗∗∗
Θεσσαλονίϰη, μέρες τοῦ 1969 μ.Χ.
Στήν ὁδό Αἰγύπτου – πρώτη πάροδος δεξιά –
Τώρα ὑψώνεται τό μέγαρο τῆς Τράπεζας Συναλλαγῶν
Τουριστιϰά γραφεῖα ϰαί πραϰτορεῖα μεταναστεύσεως.
Καί τά παιδάϰια δέν μποροῦνε πιά νά παίξουνε ἀπό
τά τόσα τροχοφόρα πού περνοῦνε.
Ἄλλωστε τά παιδιά μεγάλωσαν, ὁ ϰαιρός ἐϰεῖνος πέρασε πού ξέρατε
Τώρα πι δέ γελοῦν, δέν ψιθυρίζουν μυστιϰά, δέν ἐμπιστεύονται,
Ὅσα ἐπιζήσαν, ἐννοεῖται, γιατί ᾔρθανε βαριές ἀρρώστιες ἀπό τότε
Πλημμύρες, ϰαταποντισμοί, σεισμοί, θωραϰισμένοι στρατιῶτες,˙
Θυμοῦνται τά λόγια τοῦ πατέρα: ἐσύ θ γνωρίσεις ϰαλύτερες μέρες
Δέν ἔχει σημασία τελιϰ ἂν δέν τίς γνώρισαν, λένε τό μάθημα
οἱ ἴδιοι στά παιδιά τους
Ἐλπίζοντας πάντοτε πώς ϰάποτε θά σταματήσει ἡ ἁλυσίδα
Ἴσως στά παιδιά τῶν παιδιῶν τους ἣ στά παιδι τῶν παιδιῶν
τῶν παιδιῶν τους.
Πρός τό παρόν, στόν παλιό δρόμο πού λέγαμε, ὑψώνεται
ἡ Τράπεζα Συναλλαγῶν
– ἐγώ συναλλάσσομαι, ἐσύ συναλλάσσεσαι, αὐτός συναλλάσσεται –
Τουριστιϰά γραφεῖα ϰαί πραϰτορεῖα μεταναστεύσεως
– ἐμεῖς μεταναστεύουμε, ἐσεῖς μεταναστεύετε, αὐτοί μεταναστεύουν –
Ὅπου ϰαί νά ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μέ πληγώνει, ἔλεγε ϰι ὁ Ποιητής
Ἡ Ἑλλάδα μέ τά ὡραῖα νησιά, τά ὡραῖα γραφεῖα,
τίς ὡραῖες ἐϰϰλησιές
Ἡ Ἑλλάς τῶν Ἑλλήνων.
Μανόλης Ἀναγνωστάκης
da “ Ὁ Στόχος”, 1970
Poesia in rete 