
Roberto Nespola, Roma, Villa Pamphilj, giugno 2015
28.
Poiché non c’era nulla, ogni cosa priva
di essenza, un’oscura assenza,
la domanda al cigno sull’acqua nera
a proposito del perché.
Il cigno narrò la sua forma
come unica verità, ma l’uomo, nella forma
della sua ombra, attese altro, il gusto
di una risposta contro il buio
per cui non c’erano parole.
Rimasero così per ore senza muoversi, cigno
contro uomo, uomo contro cigno. La poesia
che divennero si fece nel silenzio,
ma senza un linguaggio.
Cees Nooteboom
(Traduzione di Fulvio Ferrari)
da “L’occhio del monaco”, Einaudi, Torino, 2019
∗∗∗
28.
Vanuit dat daar niets was, alles zonder
wezigheid, een donker ontbreken,
de vraag aan de zwaan op het zwarte water
omtrent het waarom.
De zwaan vertelde zijn vorm
als enige waarheid, maar de man, in de vorm
van zijn schaduw, wachtte op meer, de smaak
van een antwoord tegen het duister
waar geen woorden voor waren.
Zo stonden ze uren zonder bewegen, zwaan
tegen man, man tegen zwaan. Het gedicht
dat ze werden maakte zichzelf in de stilte,
maar zonder een taal.
Cees Nooteboom
da “Monniksoog”, Karaat, 2016