Andrew Wyeth, Moon Madness, 1982

Grandi stanze di vecchie case avite di provincia
piene di fischi di navi lontane, piene
di spenti rintocchi di campane e di battiti profondi
d’orologi antichissimi. Nessuno abita piú qui dentro
eccetto le ombre, e un violino appeso al muro,
e le banconote fuori corso sparse sulle poltrone
e sul letto largo con la coperta gialla. Di notte
scende la luna, passa davanti agli specchi esanimi
e coi gesti piú lenti rassetta dietro i vetri
i fischi d’addio delle navi affondate.

Ghiannis Ritsos

Karlòvasi 15.VΙΙΙ.1978

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da “Il funambolo e la luna”, Crocetti Editore, 1984

∗∗∗

Ἀποχαιρετισμοί

Μεγάλα δωμάτια παλιῶν αρχοντι ϰῶν στήν ἐπαρχία
γεμάτα ἀπό σφυρίγματα μα ϰρινῶν πλοίων, γεμάτα
ἀπό σβησμένες ϰαμπανο ϰρουσίες ϰαί βαθιούς χτύπους
πανάρχαιων ρολογιῶν. Κανείς δέν ϰατοι ϰεῖ ἐδώ μέσα
πάρεξ οί σ ϰιές, ϰι ἕνα βιολί ϰρεμασμένο στόν τοῖχο,
ϰαί τ’ ἄχρηστα χαρτονομίσματα σ ϰόρπια στίς πολυθρόνες
ϰαί τό φαρδύ ϰρεβάτι μέ τήν ϰίτρινη ϰουβέρτα. Τίς νύχτες
ϰατεβαίνει ἡ σελήνη, προσπερνάει τούς ἄπνοους ϰαθρέφτες
ϰαί μέ τίς πιό ἀργές χειρονομίες συγυρίζει πίσω ἀπ’ τά τζάμια
τ’ ἀποχαιρετιστήρια σφυρίγματα τῶν βυθισμένων πλοίων.

Γιάννης Ρίτσος

Καρλόβασι, 15.VΙΙΙ.1978

da “Ό σχοινοβάτης καί ή σελήνη”, 1982