Kostas G. Kariotakis

Ci sono uomini che la sventura
ce l’hanno dentro

Manine che tenendo rose in pugno,
e calde della voluttà dei baci,
manine che tenendo rose in pugno
ai battenti bussaste delle morti;

occhietti miei assetati di qualcosa
che bicchieri assetati rimaneste,
occhietti miei assetati di qualcosa
che rimaneste poi finestre chiuse;

labbra che tanto da dire avevate,
e la parola vi scelse per tomba,
labbra che tanto da dire avevate,
e non diceste la pena che scrivo;

occhi, manine, labbra, raccontatemi
il dolore d’un luogo, d’un momento,
occhi, manine, labbra, raccontatemi
il Dolore dell’Uomo e delle Cose. 

Kostas G. Kariotakis

(Traduzione di Filippomaria Pontani)

(da Il dolore dell’uomo e delle cose, 1919: Il dolore dell’uomo)

da “L’ombra delle ore”, Crocetti Editore, 2004

∗∗∗

Θάνατοι

Εἶναι ἄνθρωποι πού τήν ϰαϰή ὥρα
τήν ἔχουν μέσα τους.

Χεράϰια πού ϰρατὼντας τά τριαντάφυλλα
ϰι ἀπ’ τή χαρά ζεστά τῶν φιλημάτων,
χεράϰια πού ϰρατώντας τά τριαντάφυλλα
χτυπήσατε τίς πόρτες τῶν Θανάτων·

ματάϰια μου πού ϰάτι τό ἐδιψάσατε
ϰαί ὃιψασμένα ἐμείνατε ποτήρια,
ματάϰια μου πού ϰάτι τό ἐδιψάσατε
ϰ’ ἐμείνατε Κλεισμένα παραθύρια·

ὦ, πού ’χατε πολλά νά εἰπεῖτε, στόματα,
ϰι ὁ λόγος σᾶς ἐδιάλεξε γιά τάφο,
ὦ, πού ’χατε πολλά νά εἰπεῖτε, στό ματα,
ϰαί τόν ϰαημό ὃέν εἴπατε πού γράφω·

μάτια, χεράϰια, στόματα, ἱστορῆστε μου
τόν πόνο ϰάποιας ὥρας, ϰάποιου τόπου,
μάτια, χεράϰια, στόματα, ἱστορῆστε μου
τόν Πόνο τῶν Πραμάτων ϰαι τοῦ Ἀνθρώπου.

Κώστας Καρυωτάϰης

Ὁ πóνoς τoῦ ἀνθρώπου ϰαί τῶν πραμάτων, 1919: ‘Ὁ πóνoς τoῦ ἀνθρώπου’

da “Τά ποιήματα (1913-1928)”, a cura di G. Savvidis, Νεφέλη, Athens, 1992