Foto di Anja Bührer
Se la primavera giungerà prima da te, a Kùpas ¹,
avvisami,
andrò ad aspettarla
ai confini che separano le nostre province.
E se quel mattino
starò ascoltando il requiem di Mozart,
uscirò di casa di buon’ora.
Metterò la camicia celeste con le maniche corte
e correrò per i campi di brina come un folle
fischiando un antico canto.
Vedrò il mio volto nelle acque che scorrono,
negli specchi dei laghi l’ombra del giorno,
la partenza delle nuvole nei cieli freddi,
il ritorno delle cicogne da terre lontane.
Chiuderò i miei occhi castani
e udrò le canzoni degli uccelli,
le voci della terra insanguinata.
E tu, amore mio, non mi riconoscerai,
perché sono diventato verde e suono,
ho smesso di essere io.
Gëzim Hajdari
da “Antologia della pioggia”, Edizioni Ensemble, Roma, 2018
¹Kùpas: proviena dalla parola coppa, villaggio nella provincia di Darsìa.
∗∗∗
«Nëse pranvera mbërrin më parë te ty, në Kupas»
Nëse pranvera mbërrin më parë te ty, në Kupas²,
më lajmëro
do të dal ta pres gjithë shend
në kufi ku ndajnë krahinat tona.
E nëse atë mëngjes
do të jem duke dëgjuar requiemet e Mozartit,
do të dal nga shtëpia, herët në agim.
Do të vesh këmishën e kaltër
me mëngë të përveshura
e do të rend fushave me brymë si i marrë
duke fishkëllyer një motiv të lashtë.
Do të vështroj fytyrën time tim në rrjedhën e ujërave,
në pasqyrën e liqejve, hijen e ditës.
Do të shoh ikjen e reve qiejve të ftohtë,
ardhjen e lejlekëve nga larg.
Do të mbyll sytë e mi të gështenjtë
e do dëgjoj këngët e zogjve,
zërat e tokës sonë të përgjakur.
Dhe ti, e dashura ime, s’do t’më njohësh
pse jam bërë blerim e tingull,
kam reshtur së qenuri vetja ime
Gëzim Hajdari
da “Antologjia e shiut”, Naim Frashëri, Tirana, 1990
