Matteo Massagrande, Luci della Grecia XXII

Guarda verso la luce
Anche se porte e finestre restano chiuse

A volte schiudono le persiane
E due mani di donna sbattono un asciugamano grigiastro
Bandiera dei segreti racchiusi da sempre in questa casa
Pesante, radicata saldamente sul mare
Costruita per lunghi anni con silenzi di pietra
Con ombre tutt’intorno al recinto
Con luci spente sulla facciata
Stracolma – quadri, tristezze, mobili –
E completamente vuota
Tinte leggere la abitano ora
Più dei passi stranieri dei nuovi inquilini
Che, di camera in camera lenti, echeggiano
Tradimento.

Iulita Iliopoulu

(Traduzione di Paola Maria Minucci)

da “Il mosaico della notte”, Donzelli Poesia, 2022

∗∗∗

Σπίτι στήν παραλία τῆς Ἑλένης

Στραμμένο στό φῶς
Καί ὅμως. Μέ ϰλειστές πόρτες – παράθυρα

Κάποτε μισανοίγουν τά παντζούρια
Καί δυό χέρια γυναίϰας τινάζουν μιά πετσέτα γϰριζόλευϰη
Σημαία τῶν μυστιϰῶν πού εἶχε πάντοτε τοῦτο τό σπίτι
Βαρύ, πατώντας γενναῖα στή θάλασσα
Χρόνους πολλούς μέ πέτρινες σιωπές χτισμένο
Μέ ἴσϰιους στή μάντρα ὁλόγυρα
Μέ σβησμένα φανάρια στήν πρόσοψη
Γεμάτο ὥς πάνω –τά ϰάδρα, οἱ λύπες, τά ἔπιπλα–
Κι ἐντελῶς ἄδειο
Ἐλαφρά ὑδροχρώματα νά τό ϰατοιϰοῦν
Πιό πολύ ϰι ἀπ’ τῶν νέων ἐνοίϰων τώρα τά ξένα τά βήματα
Πού ἀπό ϰάμαρη σέ ϰάμαρη ἀργά, ἠχοῦν
Προδοσία.

Ιουλίτα Ηλιοπούλου

da “Τό ψηφιδωτό τῆς νύχτας”, Ipsilon, Atene, 2018