Kikí Dimulà

Si stupiscono ogni volta gli albergatori
quando chiedo una camera singola che dà sulla strada.
Mi guardano come se chiedessi morte con vista.

Quest’anno ho dato in pegno il mare
e ho deciso di passare le vacanze in montagna
forse i fruscii del bosco scongiureranno
quella dannata sindrome di ritorno
che domina immediatamente ogni mia fuga.
Se mi abbraccia il tronco satiro di un albero
penso che potrei anche mettere radici.

E in montagna lo stesso.
Come se fosse di ferro la stanza
e l’aria pura leggera esalasse serratura.
Cercavo di aprire con i miei tranquillanti
ma quelli erano più malati di me.
La stessa cosa mi è accaduta a Pilo
la stessa fuga disordinata l’anno prima da Siro
a Kalamata l’anno scorso anche peggio
il treno stracolmo e i pianti che volevano
ritornare ad Atene a piedi.
Una tale mania di perseguitarmi domina i luoghi.

Mi manca forse la tua assenza?
Non viene con me la lascio a casa.
Patto esplicito del cambiamento è che non mi segua.

Kikí Dimoulà

(Traduzione di Maria Paola Minucci)

da “L’adolescenza dell’oblio”, Crocetti Editore, 2000

***
ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ

Ἀποροῦν ϰάθε φορά οἱ ξενοδόχοι
πού ζητῶ μονόϰλινο δωμάτιο στήν πρόσοψη.
Μέ ϰοιτάζουν σάν ν᾿ ἀπαιτῶ θάνατο μέ θέα.

Ἔβαλα ἐνέχυρο τή θάλασσα
ϰι εἶπα νά ϰάνω φέτος διαϰοπές σέ βουνό
μή ϰαί ξορϰίσουν τά θροΐσματα τοῦ δάσους
ἐϰεῖνο τό δαιμονισμένο σύνδρομο ἐπιστροφῆς
πού ϰυριεύει αὐτοστιγμεί ϰάθε διαφυγή μου.
Ἂν μ᾿ ἀγϰαλιάσει σϰέφτηϰα ἑνός δέντρου
ὁ σάτυρος ϰορμός μπορεῖ ϰαί νά ριζώσω.

Καί στό βουνό τά ἴδια.
Σάν νά ῾ταν σιδερένιο τό δωμάτιο
ϰι ὁ ϰαθαρός ἀνάλαφρος ἀέρας ἀπέπνεε ϰλειδαριά.
Νά ξεϰλειδώσω πάλευα μέ τά ἠρεμιστιϰά μου
ἀλλά ἐϰεῖνα ἤτανε πιό ἄρρωστα ἀπό μένα.
Τά ἴδια πού ἔγιναν στήν Πύλο
ἡ ἴδια ἄταϰτος φυγή πρόπερσι ἀπό τή Σύρο
στήν Καλαμάτα πέρσι τρισχειρότερα
γεμάτο τό τραῖνο ϰαί θέλανε τά ϰλάματα
νά πᾶμε πίσω στήν Ἀθήνα μέ τά πόδια.
Τέτοια μανία ϰαταδιώξεως μοῦ ϰυριεύει τούς τόπους.

Νά μοῦ λείπει ἡ ἀπουσία σου;
Δέν ἔρχεται μαζί μου τήν ἀφήνω σπίτι.
Ὅρος ρητός τῆς ἀλλαγῆς νά μήν ἀϰολουθήσει.

Κιϰή Δημουλά

da “H εφηβεία της λήθης”, Στιγμή, 1994