La lettera incompiuta – Nikiforos Vrettakos

Nikiforos Vrettakos

Sto seduto presso la fonte del Cefiso, cerco
di scriverti un epigramma nel raggio che cade
sull’acqua e si sgrana in rubini: danza
di luci. E nelle molecole di luce danza
di cigni.
È impossibile.
Il miracolo del mondo è un incendio che arde
nelle fibre più intime.
Cerco di dirtelo
ma le mie parole bruciano come l’erba.
Ciò che posso scriverti è ben poca cosa.
È sterminato, amore mio, il testo non scritto.
Puoi solo in minima parte. Per tutto il resto
non esiste scrittura.
Cerco di riversarlo
nelle tue vene come idea, come sensazione,
come timore, come rombo, come indefinito bagliore…
La luce non è d’aiuto. L’abisso del mondo, questo
fiore di suoni…

Non si può catturare…
Questa mia lettera resterà incompiuta.
Dieci versi soltanto, un enorme
vuoto, e sotto, una piccola firma
d’acqua –
Nikifòros

Nikiforos Vrettakos

(Traduzione di Gilda Tentorio)

Da L’abisso del mondo, 1961

dalla rivista “Poesia”, Anno XXVII, Gennaio 2014, N. 289, Crocetti Editore

***
ΜΙΣΟΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ

Κάθομαι πλάι στήν πηγή τοῦ Κηφισοῦ, προσπαθῶ
νά σοῦ γράψω ἕνα ἐπίγραμμα στήν ἀχτίνα πού πέφτει
στό νερό ϰαι σϰορπίζεται σέ ρουμπίνια: Χορός
ἀπό φῶτα. Καὶ μές στοῦ φωτός τά μόρια χορός
ἀπό ϰύϰνους.
Δέν γίνεται.
Τό θαῦμα τοῦ ϰόσμου εἶναι μιά πυρϰαγιά
πού πηγαίνει σέ βάθος. Προσπαθῶ νά σ’ τό εἰπῶ
ἀλλά οἱ λέξεις μου ϰαίγονται ὅπως τό χόρτο.
Ὅ,τι μπορῶ νά σοῦ γράψω εἶναι ἐλάχιστο.
Εἶναι ἄπειρο, ἀγάπη μου, τό ἄγραφο ϰείμενο.
Ὥς ἕνα μιϰρό σημεῖο μπορεῖς μοναχά. Γιά τό ἄλλο
γραφή δέν ὑπάρχει.
Προσπαθῶ νά σοῦ τό
μεταδώσω στὶς φλέβες σάν ἔννοια, σάν αἴσθηση,
σάν δέος, σάν βοή, σάν ἀόριστη λάμψη…
Τό φῶς δέν προφέρεται. Τό βάθος τοῦ ϰόσμου, αὐτό
τό ἄνθος τῶν ἤχων…

Δέ συλλαβαίνεται…
Τό γράμμα μου τοῦτο θά μείνει ἀτελείωτο.
Δέϰα στίχοι μονάχα, ἕνα πελώριο
ϰενό, ϰι ἀπό ϰάτω, μιά μιϰρή ὑπογραφή
ἀπό νερό _
Νιϰηφόρος.

Νιϰηφόρος Βρεττάϰος

da “Το βάθος του ϰόσμου”, Αθήνα, Ματαράγϰας, 1961