Γιάννης Ρίτσος

Per quanto si bagni la mano nell’oscuro,
la mano non si annerisce mai. La sua mano
è impermeabile alla notte. Quando se ne andrà
(perché un giorno tutti ce ne andiamo), credo che resterà
un sorriso dolcissimo in questo mondo
che dirà incessantemente “sì” e ancora “sì”
a tutte le secolari speranze vanificate.

Ghiannis Ritsos

Karlòvasi, 17.VII.87

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da “I negativi del silenzio”, 1987, in “Molto tardi nella notte”, Crocetti Editore, 2020

∗∗∗

Ὁ ποιητής

Ὅσο ϰι ἄν βρέχει τό χέρι του μές στό σϰοτάδι,
τό χέρι του δέ μαυρίζει ποτέ. Τό χέρι του
εῗναι ἀδιάβροχο στή νύχτα. Ὅταν θά φύγει
(γιατί ὅλοι φεύγουμε μιά μέρα) θαρρῶ θά μείνει
ἕνα γλυϰύτατο χαμόγελο στόν ϰόσμο ἐτοῦτον
πού ἀδιάϰοπα θά λέει «ναί» ϰαί πάλι «ναί»
σ’ ὅλες τίς προαιώνιες διαψευσμένες ἐλπίδες.

Γιάννης Ρίτσος

Καρλόβασι, 17.VII. 87

da “Ἀργά, πολύ ἀργά μέσα στή νύχτα”, Κέδρος, 1991: “Τά άρνητιϰα τñς σιωπñς”