Michael Kenna, Light Line, Mont St. Michel, Normandy, France, 1994

Ho scavato tutta la terra per trovarti.
Ho setacciato entro il mio cuore il deserto. Sapevo che
senza l’uomo non è piena
la luce del sole. Mentre ora, guardando
entro tanta trasparenza il mondo,
entro di te – s’appressano le cose
si fanno distinte, si fanno diafane –
ora
     posso
articolare il suo ordine in una mia poesia.

Prendendo una pagina metterò
      su linee rette la luce.

Nikiforos Vrettakos

(Traduzione di Vincenzo Rotolo)

da “Nikiforos Vrettakos, Amo, ergo sum”, Multimedia Edizioni, 2021

∗∗∗

Ὁ ἄνθρωπος, ὁ ϰόσμος ϰαί ἡ ποίηση

Ἀνάσϰαψα ὅλη τη γῆ νά σέ βρῶ.
Κοσϰίνισα μές τή ν ϰαρδιά μου τήν ἔρημο ἤξερα πώς
δίχως τόν ἄνθρωπο δέν εἶναι πλῆρες
τοῦ ἥλιου τό φῶς. Ἐνῷ, τώρα, ϰοιτάζοντας
μές ἀπό τόση διαύγεια τόν ϰόσμο,
μές ἀπό σένα – πλησιάζουν τά πράγματα,
γίνονται εὐδιάϰριτα, γίνονται διάφανα –
τώρα
          μπορῶ
ν᾿ ἀρθρώσω τή ν τάξη του σ᾿ ἕνα μου ποίημα.

Παίρνοντας μία σελίδα
θά βάλω σ᾿ εὐθεῖες τό φῶς.

Νικηφόρος Βρεττάκος

da “To βάθη του κόσμου”, Αθήνα, Ματαράγκας, 1961