La Grecia, sai… – Michalis Ganàs

Herbert List, Near Heraklion, Crete, 1937

La Grecia, sai, non è solo una ferita.
Nelle ore libere un buon caffè,
radio e Tv sulle verande,
colore di bronzo, corpo di bronzo,
coperchio di bronzo la Grecia sulle mie labbra.
Sui muretti la colla del sole
attacca come insetti gli occhi.
Dietro ai muretti le case sventrate,
campi di calcio, carceri, ospedali
uomini di Dio e battenti del Diavolo
e i tranvieri che bevono solitari
il buon vino asprigno di Arachova.

Qui hanno dormito giovani prodi
con il fucile su un fianco
e i bambini scalzi nel sonno.
Neri fazzoletti beneauguranti passavano e se ne andavano
coltri e tappeti battuti alla fonte.
Ora pietrisco e scarponi
in questo frantoio di rocce
e i tranvieri che bevono solitari
il buon vino asprigno di Arachova.

Michalis Ganàs

(Traduzione di Paola Maria Minucci)

da “La Grecia, sai…”, Donzelli Poesia, 2004

∗∗∗

Ἡ Ἑλλάδα, πού λές…

Ἡ Ἑλλάδα, πού λές, δέν εἶναι μόνο πληγή.
Στήν μπόσιϰη ὥρα ϰαφές μέ ϰαϊμάϰι,
ραδιόφωνα ϰαί Τί-Βί στίς βεράντες,
μπρούντζινο χρῶμα, μπρούντζινο σῶμα,
μπρούντζινο πῶμα ἡ Ἑλλάδα στά χείλη μου.
Στίς μάντρες ἡ ψαρόϰολλα τοῦ ἥλιου
πιάνει σάν ἔντομα τά μάτια.
Πίσω ἀπ’ τίς μάντρες τά ξεϰοιλιασμένα σπίτια,
γήπεδα, φυλαϰές, νοσοϰομεῖα,
ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ϰαί ρόπτρα τοῦ Διαβόλου,
ϰι οἱ τραμβαγέρηδες νά πίνουν μόνοι
ϰρασάϰι τῆς Ἀράχωβας στυφό.

Ἐδῶ ϰοιμήθηϰαν παλιϰαράδες
μέ τό ντουφέϰι στό ’να τους πλευρό,
μέ τά ξυπόλυτα παιδιά στόν ὕπνο τους.
Τσεμπέρια ϰαλοτάξιδα περνοῦσαν ϰι ἔφευγαν,
ϰιλίμια ϰαί βελέντζες τῆς νεροτρουβιᾶς.
Τώρα γαρμπίλι ϰι ἄρβυλα
σέ τοῦτο τό ἐϰϰοϰϰιστήριο τῶν βράχων
ϰι οἱ τραμβαγέρηδες νά πίνουν μόνοι
ϰρασάϰι τῆς Ἀράχωβας στυφό.