Frank Paulin, Girl in the Rain

Mi ha chiuso in casa la pioggia
e ora dipendo dalle gocce.

Ma come sapere se è pioggia
o lacrime dal cielo profondo di un ricordo?
Sono troppo cresciuta per dare
senza riserve un nome ai fenomeni:
questa è pioggia e queste sono lacrime.

Rimango asciutta tra
due possibilità: pioggia o lacrime,
e tra tante ambigue realtà:
pioggia o lacrime,
amore o modo di crescere,
tu o piccola oscillante ombra
dell’ultima foglia che saluta.
Ogni ultima cosa,
la chiamo ultima senza riserve.

Sono troppo cresciuta
perché questo sia motivo di lacrime.
Lacrime o pioggia, come saperlo?
E continuo a dipendere dalle gocce.
E sono troppo cresciuta
per aspettare una misura quando piove
e un’altra quando non piove.
Gocce per tutto.
Gocce di pioggia o lacrime.

Dagli occhi di un ricordo o dai miei.
Io o il ricordo, chi lo sa.
Sono troppo cresciuta per distinguere i tempi.
Pioggia o lacrime.
Tu o piccola oscillante ombra
dell’ultima foglia che saluta.

Kikí Dimulà

(Traduzione di Maria Paola Minucci)

da “L’adolescenza dell’oblio”, Crocetti Editore, 2000

∗∗∗

Το διαζευϰτιϰόν “ή”

Μ᾿ ἔϰλεισε μέσα ἡ βροχή
ϰαί μένω τώρα νά ἐξαρτιέμαι ἀπό σταγόνες.

Ὅμως ποῦ ξέρω ἂν αὐτό εἶναι βροχή
ἢ δάϰρυα ἀπό τόν μέσα οὐρανό μίας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ γιά νά ὀνομάζω
τά φαινόμενα χωρίς ἐπιφύλαξη,
αὐτό βροχή, αὐτό δάϰρυα.

Στεγνή στέϰομαι ἀνάμεσα
στά δύο ἐνδεχόμενα: βροχή ἢ δάϰρυα,
ϰι ἀνάμεσά σε τόσα διφορούμενα:
βροχή ἢ δάϰρυα,
ἔρωτας ἢ τρόπος νά μεγαλώνουμε,
ἐσύ ἢ μιϰρή ἀποχαιρετιστήρια αἰώρηση σϰιᾶς
τοῦ τελευταίου φύλλου.
Τό ϰάθε τελευταῖο,
τελευταῖο τ᾿ ὀνομάζω χωρίς ἐπιφύλαξη.

Καί μεγάλωσα πολύ
γιά νά εἶναι αὐτό ἀφορμή δαϰρύων.
Δάϰρυα ἢ βροχή, ποῦ νά ξέρω;
Καί μένω νά ἐξαρτιέμαι ἀπό σταγόνες.
Καί μεγάλωσα πολύ
γιά νά περιμένω ἄλλο μέτρο ὅταν βρέχει
ϰι ὅταν δέν βρέχει ἄλλο.
Σταγόνες γιά ὅλα.
Σταγόνες βροχῆς ἢ δάϰρυα.
Ἀπό τά μάτια ϰάποιας μνήμης ἢ τά διϰά μου.
Ἐγώ ἢ μνήμη, ποῦ νά ξέρω;
Μεγάλωσα πολύ γιά νά χωρίζω τούς χρόνους.
Βροχή ἢ δάϰρυα.

Ἐσύ ἢ μιϰρή ἀποχαιρετιστήρια αἰώρηση σϰιᾶς
τοῦ τελευταίου φύλλου.

Κική Δημουλά

da “Το λίγο του ϰόσμου. Ποιήματα”, Νεφέλη, 1983