Ghiannis Ritsos

Sono arrivate le prime piogge. Cavalli fradici
stanno sotto gli alberi con gli occhi socchiusi
fingendo di masticare un po’ di fieno secco
nella loro stoltezza autunnale. Maria
avrebbe voluto pettinare loro la criniera bagnata con il suo pettine. Ma
gli ultimi villeggianti stavano già partendo. Poco lontano
una gallina schiamazzava in modo sconveniente. Ed era una pena
vedere stormi di passeri affamati volare bassi
sopra le vigne vendemmiate, vedere anche le nuvole
cambiare, lacerarsi, correre benché
inchiodate qua e là con chiodi neri di corvi.
Così, nel giro di poche ore, è invecchiata Maria.

Ghiannis Ritsos

Karlòvasi, 28.VIII.87

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da “L’albero nudo”, 1987, in “Molto tardi nella notte”, Crocetti Editore, 2020

∗∗∗

Ὧρες βροχῆς

Ἦρθαν οἱ πρῶτες βροχές. Ἄλογα μουσϰεμένα
Στέϰονται ϰάτω ἀπ᾿ τά δέντρα μέ μισόϰλειστα μάτια
Κάνοντας πὡς μασᾶνε λίγο ξερό χορτάρι
Μέσα στή φθινοπωρινή τους ἄνοια. Ἡ Μαρία
Θά ῾θελε νά χτενίσει μέ τή χτένα της τή βρεγμένη τους χαίτη. Ἀλλά
Οἱ τελευταῖοι παραθεριστές ἔφευγαν ϰιόλας. Μιά ϰότα
Λίγο πιό ϰεῖ ϰαϰάριζε ἀνάρμοστα. Κι ἦταν μιά λύπη
Νά βλέπεις πλῆθος τά σπουργίτια πεινασμένα νά χαμοπετᾶνε
Στά τρυγημένα ἀμπέλια, νά βλέπεις ϰαí τά σύννεφα
Ν᾿ ἀλλάζουν, νά σϰίζονται, νά τρέχουν παρ᾿ ὅτι
Καρφωμένα ἐδῶ ϰι ἐϰεῖ μέ μαῦρες πρόϰες ἀπό ϰοράϰια.
Ἔτσι, μέσα σέ λίγες ὧρες, γέρασε ἡ Μαρία.

Γιάννης Ρίτσος

Καρλόβασι, 28.VIII.87

da “Το γυμνό δέντρο”, 1987, in “Ἀργά, πολύ ἀργά μέσα στή νύχτα”, Κέδρος, 1991