Herbert List, Untitled (Boats, Greece), 1937

Non lasciare l’asciugamano bagnato sul tavolo. Dobbiamo fare ordine.
Un altro mese e finisce anche quest’estate.
Com’è triste smobilitare di nuovo i costumi da bagno, gli occhiali da sole,
le camicie con le maniche corte, le scarpe bianche di tela, i sandali,
i colori dei tramonti sul mare sfavillante. Chiuderanno
i cinema all’aperto, si ammucchieranno le sedie sotto la tettoia,
si faranno meno frequenti gli orari delle navi. Le belle turiste
di sera nel loro Paese sfoglieranno le fotografie a colori
dei bagnanti, dei rematori, dei pescatori (non le nostre). Ecco, sul soppalco
le valigie chiuse aspettano già di sapere
quando partiremo di nuovo, dove ci troveremo, fino a quando. E tu sai
che dentro quelle valigie vuote e consunte
ci sono ancora alcuni sacchetti di plastica, pezzi di spago e nessuna bandiera.

Ghiannis Ritsos

Karlòvasi, 26.VII.87

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da “I negativi del silenzio”, 1987, in “Molto tardi nella notte”, Crocetti Editore, 2020

∗∗∗

Ἄνθρωποι ϰαί βαλίτσες

Μ ἠν ἀφήνεις τή βρεγμένη πετσέτα στό τραπέζι. Πρέπει νά συμμαζευτοῦμε.
Κάνας μήνας ἀϰόμα ϰαί τελειώνει ϰι αὐτό τό ϰαλοϰαίρι.
Τί θλιβερά πού ἀποστρατεύονται πάλι τά μαγιό, τά γυαλιά τοῦ ἥλιου,
τά ϰοντομάνιϰα πουϰάμισα, τ’ ἄσπρα λινά παπούτσια, τά σαντάλια,
τά χρώματα τῶν δειλινῶν στή λάμπουσα θάλασσα. Θά ϰλείσουν
τά θερινά σινεμά, θά στοιβαχτοῦν στό ὑπόστεγο οἱ ϰαρέϰλες,
τά δρομολόγια τῶν πλοίων θ’ ἀραιώσουν. Οἱ ὡραῖες τουρίστριες
θά ξεφυλλίζουν τά βράδια στή χώρα τους τίς ἔγχρωμες φωτογραφίες
ϰολυμβητῶν, ϰωπηλατῶν, ᾡαράδων (ὄχι διϰές μας). Νά, ϰιόλας,
ἐπάνω στό πατάρι, ϰλειστές οἱ βαλίτσες περιμένουν
πότε θά φύγουμε πάλι, ποῦ θά βρεθοῦμε, ὥς πότε. Καί ξέρεις
πώς μέσα σ’ ἐϰεῖνες τίς φθαρμένες, ἄδειες βαλίτσες
μένουν ἀϰόμη ϰάτι νάιλον σαϰοῦλες, ϰάτι σπάγϰοι ϰαί ϰαθόλου σημαῖες.

Γιάννης Ρίτσος

Καρλόβασι, 26.VII.87

da “Τά άρνητιϰα τñς σιωπñς”, 1987, in “Ἀργά, πολύ ἀργά μέσα στή νύχτα”, Κέδρος, 1991