Painting by Dimitrious Pantelis

Questi bei giorni di sole sottraggono ogni argomento alla tristezza.
Baluginano le case calcinate sparse sulla collina verde.
Ecco, anche un cavallo rosso nella piana. Torna qualcosa
di scordato dalle vecchie estati. Ma erano veri
quella ragazza nel campo di granturco e quel ragazzo
nell’oro del meriggio che faceva segno al battello di passaggio
con l’asciugamani da bagno. Eri vero
anche tu che credevi alla musica e che non avevi niente di tuo
se non quello che donavi, e forse quello che donerai ancora.

Ghiannis Ritsos

Karlòvasi, 25.VII.87

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da “I negativi del silenzio”, 1987, in “Molto tardi nella notte”, Crocetti Editore, 2020

∗∗∗

Ἄλλο ἕνα ϰαλοϰαίρι

Αὐτές οἱ μεγάλες λιαϰάδες ἀφαιροῦν ϰάθε ἐπιχείρημα ἀπ’ τή θλίῴη.
Φεγγοβολοῦν τ’ ἀσβεστωμένα σπίτια σϰόρπια στόν πράσινο λόφο.
Νά, ϰι ἕνα ϰόϰϰινο ἄλογο στόν ϰάμπο. Κάτι λησμονημένο
ξαναγυρνάει ἀπό παλιά ϰαλοϰαίρια. Κι ἧταν ἀλήθεια
ἐϰεῖνο τό ϰορίτσι μές στίς ϰαλαμποϰιές ϰι ἐϰεῖνο τό ἀγόρι
μές στό χρυσάφι τοῦ μεσημεριοῦ γνέφοντας στό πλοιάριο πού περνοῦσε
μέ μιά ϰόϰϰινη πετσέτα τοῦ μπάνιου. Ἦταν ἀλήθεια
ϰι ἐσύ πού πίστευες στή μουσιϰή ϰαί πού δέν εἶχες τίποτα διϰό σου
παρά μονάχα ἐϰεῖνο πού ἔδινες ϰι ἴσως αὐτό πού θά δώσεις ἀϰόμη.

Γιάννης Ρίτσος

Καρλόβασι, 25.VII.87

da “Τά άρνητιϰα τñς σιωπñς”, 1987, in “Ἀργά, πολύ ἀργά μέσα στή νύχτα”, Κέδρος, 1991