Ghiannis Ritsos

Non avevi testimoni dei tuoi errori. L’unico testimone
tu stesso. Li hai catalogati, siglati, sigillati,
come sempre in buste bianche, come se preparassi
il tuo giusto testamento. Poi
li hai sistemati ordinatamente sugli scaffali. Ora, sereno
(forse anche un po’ timoroso), non hai fretta
né indugi, ben sapendo che dopo la tua morte
scopriremo com’eri bello,
molto più bello, al di là delle tue virtù.

Ghiannis Ritsos

Atene, 16.I.88

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da “Molto tardi nella notte”, Crocetti Editore, 2020

∗∗∗

Μετά

Μάρτυρες γιά τά λάθη σου δέν εἶχες. Μόνος μάρτυρας
ὁ ἰδιος ἐσύ. Τά ταϰτοποίησες, τά μονόγραψες, τά σφράγισες
σέ λευϰούς πάντοτε φαϰέλους σά νά ἑτοίμαζες
τή δίϰαιη διαθήϰη σου. Ὕστερα
τά τοποθέτησες προσεχτιϰά στά ράφια. Τώρα, γαλήνιος,
(ἴσως ϰαί ϰάπως φοβισμένος) οὔτε βιάζεσαι
οὔτε ϰαθυστερεῖς, γνωρίζοντας ὅτι, μετά τό θάνατό σου,
θ᾿ ἀναϰαλύψουμε πόσον ὡραῖος ἤσουν,
πόσο πολύ πιό ὡραῖος πέρα ἀπ᾿τίς ἀρετές σου.

Γιάννης Ρίτσος

Ἀθήνα, 16.1.1988

da “ Ἀργά, πολύ ἀργά μέσα στή νύχτα”, Κέδρος, 1991