Foto di Ruth Bernhard

                                                                            a Popi

Riluce e splende come il rame
di un ramaio di Ghiànnina il tuo sorriso
le tue parole esplodono dentro di me
come le bombe a mano.
Corpo che ti dimenavi come una bestiola
prima di addormentarti,
da tre notti su due guanciali
aspiro nicotina,
corro con la febbre a ottanta
poi a duecento
divento matto per le strade.
Lezione amara la solitudine
e la morte un gomitolo nero
vieni con l’amore
vieni con l’acqua.
Non mancare più non lasciarmi
mano diafana cuore incorrotto,
ti amo e mi spaventi,
mi hai dato il pane e il chiaro delle stelle
e ancora il metallo del seno
e il timpano dormiente del tuo corpo.

Michalis Ganàs

(Traduzione di Nicola Crocetti)

da Cena in piedi, 1978

da “Poeti greci del Novecento”, “I Meridiani” Mondadori, 2010

∗∗∗

Τής ἀγάπης 

στήν Πόπη

Μπαϰίρι ἀπό Γιαννιώτη γανωτζή
νά φέγγει νά σπιθοβολάει τό γέλιο σου,
τά λόγια σου νά σϰᾶνε μέσα μου
σάν τίς χειρομπομπίδες.
Κορμί πού λάχτιζες σάν ἀγριμάϰι
προτοῦ σέ πάρει ὁ ὕπνος,
τρεῖς νύχτες τώρα μέ διπλό προσϰέφαλο
ἀχνίζω νιϰοτίνη,
τρέχω μέ ὀγδόντα πυρετό
ὕστερα μέ διαϰόσια
τρελαίνομαι στίς δημοσιές.
Κι ἡ μοναξιά ἕνα μάθημα πιϰρό
ϰι ὁ θάνατος μιά μαύρη ϰουβαρίστρα,
ἔλα μέ τήν ἀγάπη,
ἔλα μέ τό νερό.
Μή λείψεις ἄλλο μή μ’ ἀφήσεις
παλάμη διάφανη ϰι ὀρθή ϰαρδιά,
που σ’ ἀγαπῶ πού μέ τρομάζεις,
πού μοῦ ’δωσες ψωμί ϰι ἀστροφεγγιά
τό μέταλλο τοῦ στήθους πάλι
ϰαί τοῦ ϰορμιοῦ τό ϰοιμισμένο τύμπανο.

Μιχάλης Γκανάς 

da “Άκάθιστος δεΐπνος”, 1978