Ghiannis Ritsos
82
Torniamo alle cose che abbandonammo,
a quelle che ci hanno abbandonato. Teniamo in mano
moltissime chiavi, che non aprono
né porte né cassetti né valigie –
le battiamo l’una sull’altra e sorridiamo
non avendo più nessuno da ingannare
tantomeno noi stessi.
Ghiannis Ritsos
Atene, 1.I.89
(Traduzione di Nicola Crocetti)
da “Secondi”, 1988-1989, in “Molto tardi nella notte”, Crocetti Editore, 2020
∗∗∗
Δευτερόλεπτα
82
Ξαναγυρνᾶμε σ’ αὐτά πού ἐγκαταλείῴαμε,
σ’ ἐκεῖνα πού μᾶς ἐγκατέλειψαν. Στά χέρια μας
ἕνα πλῆθος κλειδιά, πού δέν ἀνοίγουν
οὔτε πόρτα οὔτε συρτάρι οὔτε βαλίτσα –
χτυπᾶμε τό ’να στ’ ἄλλο καί χαμογελᾶμε
μήν ἔχοντας πιά νά ξεγελάσουμε κανέναν
οὔτε τόν ἰ’διο τόν ἑαυτό μας.
Γιάννης Ρίτσος
Ἀθήνα, 1.Ι.89
da “ Άργά, πολύ άργά μέσα στή νύϰτα”
