Foto di Kayla Varley

Almeno con inganni adesso illudermi…
Per non sentire la mia vita vuota.
Ero tanto vicino tante volte
quella paralisi, quella viltà…

Perché rimasi con le labbra chiuse,
e dentro me piangeva la mia vita vuota
e vestivano a bruno i desideri?

E tante volte ero tanto vicino
agli occhi, e alle labbra d’amore,
a quel sognato, a quell’amato corpo.
E tante volte ero tanto vicino.

Costantino Kavafis

(Traduzione di Filippo Maria Pontani)

da “Poesie Nascoste”, “Lo Specchio” Mondadori, 1974

∗∗∗

Ο Σεπτέµβρης του 1903

Τουλάχιστον µε πλάνες ας γελιούµαι τώρα·
την άδεια την ζωή µου να µη νοιώθω.

Και ήµουνα τόσες φοραίς τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να µείνω µε κλειστά χείλη·
και µέσα µου να κλαιει η άδεια µου ζωή,
και να µαυροφορούν οι επιθυµίες µου.

Τόσες φορές τόσο κοντά να είµαι
στα µάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στʹ ονειρεµένο, το αγαπηµένο σώµα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είµαι.

Κωνσταντίνος Καβάφης

da “Κρυμμένα Ποιήματα 1877 -1923”, Ίκαρος, 1993