È vero che io per te sono
chiodo nel cuore, ricordo, pena,
labbro nero, freddo sotto la pelle
che ride e piange come un folle?
Dimmi cosa sono: angelo maligno
che nei cespugli e nelle paludi
lacera il proprio destino
e infanga Cristo e Maometto?
o fuoco nel buio mortale
nascosto nei brutti sogni,
che seduce e tormenta
con un volto dolce e terribile?
Il tuo silenzio mi scava il cervello
stanco della notte immensa.
Sorridendo ti contemplo sotto la luna
come il soldato la propria ferita.
Gëzim Hajdari
da “Antologia della pioggia”, Edizioni Ensemble, Roma, 2018
∗∗∗
«Është e vërtetë, unë për ty jam»
Është e vërtetë, unë për ty jam
gozhdë në zemër, kujtim, ndëshkim,
buzë e nxirë, akull nën lëkurë
që qesh e qan si i marrë?
Më thuaj ç’jam: engjëll ogurzi
që ndër moçale e kaçube
çjerr fatin me duart e veta
e baltos Krisht e Muhamet?
A zjarr errësirës vdekjeprurëse
fshehur ndër ëndrra ndjellakeqe,
që sfilit e magjeps njëkohësisht
me fytyrë të këndshme a gjithë tmerr?
Heshtja jote ma gërryen trupin
lodhur prej natës pafund.
Buzëqeshur të kundroj nën hënë
si ushtari plagosjen e vet.
Gëzim Hajdari
da “Antologjia e shiut”, Naim Frashëri, Tirana, 1990
