Anouk Aimée e Jean-Louis Trintignant, Un Homme et une femme, Claude Lelouch, 1966

Ormai la loro voluttà vietata
è consumata. S’alzano, si vestono
frettolosi e non parlano.
Sgusciano via furtivi, separati. Camminano
per via con una vaga inquietudine, quasi
sospettino che in loro un non so che tradisca
su che sorta di letto giacquero poco fa.

Ma dell’artista come s’arricchisce la vita!
Domani, doman l’altro, o fra anni, saranno
scritti i versi gagliardi ch’ebbero qui l’origine.

Costantino Kavafis

(Traduzione di Maria Filippo Pontani)

da “Poesie”, “Lo Specchio” Mondadori, 1961

∗∗∗

Η αρχή των

Ή έκπλήρωσις τής έκνομής των ηδονής
έγινεν. Άπ’ τύ στρώμα σηκωθήκαν,
καί βιαστικά ντύνονται χωρίς νά μιλούν.
Βγαίνουνε χωριστά, κρυφά άπ’ το σπίτι· καί καθώς
βαδίζουνε κάπως άνήσυχα στον δρόμο, μοιάζει
σάν νά υποψιάζονται πού κάτι επάνω των προδίδει
σέ τί είδους κλίνην έπεσαν πρύ ολίγου.

Πλήν του τεχνίτου πώς έκέρδισε ή ζωή.
Αύριο, μεθαύριο, ή μετά χρόνια θά γραφούν
οί στίχ’ οί δυνατοί πού εδώ ήταν ή αρχή των.

Κωνσταντίνος Καβάφης

da “Από τα, Ποιήματα 1897-1933”, Ίκαρος, 1984